Kocie sprawki

Swojego czasu Rysiek obrał sobie mnie na swoją panią i od tamtej pory nie opuszcza mnie nawet na krok. Nie pozwala mi czuć się samotną gdy ja i on jesteśmy w domu. Jest zawsze gdzieś w pobliżu, tuż za mną albo zaraz przede mną. I zawsze wie gdzie w danym momencie jest najlepsze miejsce do usadowienia się. Szczególnie gdy pancia właśnie przymierza się do zrobienia zdjęcia ;)

 Poza tym standardem u nas jest włażenie na mnie gdy to ja się gdzieś usadowię czy też układanie się na mojej klatce piersiowej gdy położę się na plecach. Spanie ze mną to też oczywiście norma. Rysiek nie ruszy się, nawet okiem nie mrugnie dopóki ja tego nie zrobię.
To wszystko jest takie typowo kocie i w sumie całkiem miłe. Bo lubię jego ciepło i mruczenie, którymi mnie obdarowuje. Lubię łapać jego kocie miny gdy pakuje swój nos w mój kadr. Jedyne czego nie pojmuję, nie ogarniam i co wcale nie jest miłe to to dlaczego z prezentu, którym chcieliśmy go uszczęśliwić on zrobił sobie regularną kuwetę? A prezentem było urocze kocie posłanko, takie typowe, miękkie, okrągłe, podusia pod dupkę, kokardka na zewnątrz itp.
Czego mój kot nie zrozumiał z przesłania jakie niosło za sobą posłanie ;), że chcemy żeby mu było miękko, miło, ciepło i wygodnie? Albo może czego to ja nie zrozumiałam z jego przesłania do nas? Nie wiem. Nowe posłanko, po kolejnym praniu wylądowało w piwnicy. Kot wrócił załatwiać swoje sprawy do kuwety.

Właściciele kotów: have a nice caturday tomorrow ;)