Teraźniejszość...

Od dnia, w którym poczułam ponownie ból grzebię na ten temat w necie. Miałam tego nie robić ale to było jednak silniejsze ode mnie. Trafiłam na forum ludzi po operacjach przepukliny kręgosłupa i napisałam o bólach i mojej sytuacji. Odpowiedzi pojawiły się dość szybko i były całkiem pocieszające. Ludzie pisali, że te moje bóle to nic niepokojącego, że parę dni po operacji to norma, że mięśnie, korzenie, wszystko jest naruszone i musi się zagoić, że potrzeba czasu... wiem, wiem, to samo usłyszałam już parę dni wcześniej od swojego profesora i ufam mu naprawdę, wiem, że jest wybitnym neurochirurgiem i specjalistą ale wiecie jak to jest... człowiek lubi usłyszeć od kogoś innego że też tak miał i minęło... no to usłyszałam ale przy okazji też tak jakby ktoś wylał mi wiadro zimnej wody na głowę, otrzeźwiałam i coś do mnie dotarło, coś zrozumiałam: moje życie to już nie to samo życie co było wcześniej. A ta operacja to nie operacja, o której po tygodniu zapominasz i żyjesz dalej. Owszem zdawałam sobie sprawę, z tego, że to ingerencja w kręgosłup, że to nie byle jaki zabieg, po którym wraca się do życia 3 dni później ale w dniu kiedy mnie wypisywali naprawdę widziałam to wszystko w dużo jaśniejszych barwach. Myślałam sobie że teraz 4 tygodnie leżenia, potem rehabilitacja i jakoś to będzie. A to zupełnie nie tak. Teraz owszem 4 tygodnie leżenia przeplatane krótkimi spacerkami po domu ale co przyniosą te 4 tygodnie to tego nie wie nikt.

Jedni piszą, że bóle minęły im po 2 tygodniach, innemu minęły po 2 miesiącach a jeszcze inni 4 miesiące po operacji dopiero poczuli ulgę. A każdy przypadek jest bardzo indywidualny, nie ma dwóch jednakowych i nie da się w żaden sposób przewidzieć ani ocenić jak to będzie u mnie. Mogę tylko tak leżeć i czekać a moment kiedy nadejdzie poprawa jest jedną wielką niewiadomą. Niby operacja to krok do przodu a ja znowu czuję się jakbym była w zawieszeniu... w oczekiwaniu... i tak od 12 listopada 2012...

Mój pierwszy blog miał tytuł "W oczekiwaniu..." a jego opis brzmiał:

"...wciąż się na coś czeka,
na coś, co nie chce przyjść
i znów nie przyszło dziś.
Może jutro...

I wciąż się na coś czeka
i wszystko jest nie tak
i wszystko nie ten ma smak.
Smutno."                                     K.Jędrusik

i mimo upływu lat, mimo kolejnych zdarzeń te słowa wciąż są najbardziej adekwatne do tego co dzieje się u mnie w życiu ... może powinnam zmienić nazwę bloga i wrócić do starej ?